myluckyheartstories

 

♪ Chapter 2

 

Present

 

Journal # 2 (March 10, 2005)

The whole Yllana Mansion was in a whole mess and I meant it in a literal way.

It was only two days since we arrived here in our Mansion in the Philippines from France. I had no idea what the reason was because we had an okay life there but for some reason we went here. We went back here. Thinking about the possible reason only caused nothing but severe headache.

I also meant that in a literal way.

I saw my room somewhere on the second floor full of spiders and cobwebs and lizards and dusts. So many dusts. It was a mess but somehow I liked it. There was a balcony just in the far front of my room but it was closed. There was another door on the far right leading to somewhere I didn’t try to investigate. There was a very big bookshelf on my left and a very big cabinet on my right. If what I was thinking was right, that might probably another door leading to somewhere too.

I sighed and decided to go at the attic to check it out after years of not being here. It had the same fate as my room and as the whole mansion as it turned out. Only natural light illuminated the whole place. Unlike what I did at the sight of my room, I checked every possible corner looking for anything that might interest me here. The cabinets were empty except for a number of old looking plates and boxes. I ignored that and looked at the tables and drawers. They were all empty though. I went back at the first cabinet I saw and opened the old looking box silently begging to be noticed from its position at the bottom. I sat and opened it.

Then I discovered an old looking notebook with the LA initials. Los Angeles? I decided to take it then went downstairs to stare warily at our bodyguards helping in carrying the boxes upstairs.

Maybe I’ll make use of this notebook as my journal instead of randomly using stationeries. I fished out the scented paper in the pocket of my floral dress where I wrote my first entry then pasted it inside the notebook. I also used my personalized pen to write at the very first page.

‘Angel Miracle Pavia Yllana’

 

-----

 

Eight years ago, the Yllana family got in a so called car accident the reason why Alfonso Yllana and Angeline Yllana died. There was a child at the backseat of the car na ipinagpalagay na isa sa babaeng anak ng dalawa.

Which left the first born, Seraph Marvel Yllana and one of the twins. Ngunit kasabay ng aksidenteng nangyari sa mag asawa at sa anak na babae nito ay ang pagpasok ng mga di kilalang armadong lalaki sa mansyon ng mga Yllana. The bodyguards were either injured, shot, or drugged. Most of the housemaids had the same fate.

And there, inside one of the rooms of their girl child, Seraph — and a girl who was at the time was shot on the stomach — lay there inside, full of blood. Signs of life undetermined. The Yllana girl could not found and the Yllana Mansion was burned to the ground.

On January 3, 2007, it was declared that Angel Liberty Yllana died. Reason of Death: Fire incident. Place of Death: Yllana Mansion

On December 28, 2009, it was declared that Angel Miracle Yllana died. Reason of Death: Car Accident. Although this particular date and accident was never publicized.

Based on the dreams I’ve been having the past four or five years and some flashbacks the past few days and months, ang car accident na naganap noong December 28 ay noong lumabas si Miracle sa Heaven Orphanage upang habulin ang kaibigan na si Andrew Mendez. Then she saw the bad man talking to him. She felt betrayed dahil alam ni Andrew kung gaano siya kagalit sa tao na iyon ngunit sa nakikita ay mukhang matagal na silang magkakilala. And the surname. They have the same family name and they resemble each other.

She felt nothing but betrayal. Then suddenly a car happened to be in the scene and killed Miracle on sight.

Naalala ko noong panahon na nakausap ko si Jayvier Reyes, one of the few friends (at least I consider him a friend) I had in North Oswald, he told me about the tragic story of Angel Liberty Yllana, his childhood friend. Si Angel Liberty daw ang naiwan sa mansyon kasama ang kuya nito habang si Angel Miracle naman ang kasama ng kanilang mga magulang, morning of January 3.

But I understand now what happened. Nagpalit ang dalawang kambal ng kanilang identity noong araw na iyon. The reason though was still unknown. No one knew except Seraph Yllana. Or maybe Jayvier as well but still unsure of this fact.

Since I have already proven this because of the memories that are slowly returning to me, it suffices to say that this supports the fact that Angel Liberty is indeed alive. It also means that the child the authority discovered in the car crash wasn’t her but another unidentified body.

I’ve learned about this through Jayvier as well. Dahil siya ang unang nakapagsabi sa akin sa totoo niyang pagkatao. Although since I met her here inside the school, she is using a different name: Gwyneth Clementine Flores. She has a normal family background and excellent academic record.

I wasn’t able to recognize her (even my own face) due to a sickness I could not disclose yet, but I eventually did because of a photograph Aaliyah Lizette, my bestfriend, gave to me. Nakuha niya iyon sa wallet ni Jonathan Alvarez, my brother.

We became close, Neth and I. Naging parte siya ng circle of friends ko. But a lot of things happened at marami akong nalaman sa mga panahong naghahanap ako ng kasagutan sa mga tanong ko then suddenly, our friendship was lost. Sa hindi ko malaman na dahilan ay nawala ang closeness naming dalawa. Something separated us. Maybe unconsciously I know what the reason was but I just couldn’t voice it out.

Because I know I could never give it up. I could never give him up.

I lost the friendship I had as well with Jayvier although I believed that was entirely my fault. I struck back at him with all the frustrations I’ve been having for all the dead ends. I should apologize to him when I get the chance. Because it wasn’t his fault that Angel Miracle Yllana’s identity must be kept a secret. Nadulas lamang siya noong nagkwento siya sa akin ng tungkol sa kanyang kababatang si Angel Liberty.

Kahit na hindi ko alam ang rason, hindi ko dapat siya sinisi sa bagay na iyon.

Secret identity. Angel Miracle Yllana. What was so special about you that you must be kept hidden and protected your entire life?

I remember on one of the memories in my head, that Liberty lied in her stead. She lied at Andrew Mendez that next day after he saw her playing the piano. The reason was to protect her... but from what? Maybe because of what happened somewhere inside the Yllana Corporation, in relation to that cryptic French words and the bad man looking for her. But that cannot be guaranteed as of the moment.

When all the tragedy happened, after the fire inside the Yllana Mansion, Angel Miracle was found inside Heaven Orphanage, barely alive. Andrew Mendez saw her there too. But due to the fact that her identity must be kept a secret, she introduced herself as her twin, Angel. Sister Carmen took care of her at the time and kept her secret too.

The Alvarezes adopted her after the car accident. She was given a new name and a new face. It was like starting anew after the tragedy she have faced and encountered.

And now, years later, we found ourselves entangled in this mess. I am in love with a man who might probably be related to the person who started it all — the bad man in my dreams and memories. Angel Liberty, Gwyneth Clementine, might have fallen for him too since he was a friend who knew all of her since then. They got closer when they realized both of their identities.

And here I am, confused since then about all the mess inside my head. Bilanggo pa rin sa mga alaala ng nakaraan. Bilanggo sa lahat ng mga kasinungalingan na hindi ko alam para saan nga ba. But I guess I should be grateful because amidst all the tragedies, I am still here. Alive. Breathing. And capable of loving.

I am Angel Miracle Pavia Yllana.

But I am living now as Jayzelle Ayaline Cardona Alvarez wearing a different face and looking for all the memories in the past that might be the answer I’ve been looking for.

This is the beginning of my search.

 

-----

 

“Nasaan na si Amirah? Dala na dapat niya ‘yung dress na susuotin ni Aya!”

“Wait lang, tawagan ko lang ulit,” natatarantang sagot ni Chenille kay Al habang nagtitipa sa kanyang cellphone.

Nangingiti ako pero sinamaan ako ng tingin ni Al. “‘Wag kang ngumiti dyan dahil seryoso ako. Pag nawala ako sa mood gagawin kitang clown.”

Lalo akong nangiti pero hindi na ako pinagalitang muli ni Al dahil nag focus na siya sa paglalagay ng make up sa mukha ko.

May mangilan-ngilang mga members ng WSMC na labas pasok sa dressing room namin ni Al, Chenille at Grace dahil sa ilang mga props na inaayos per number sa stage. Ito na rin kasi ang nagsilbing Backline kung nasaan nakalagak ang ibang mga instruments na maaaring gamitin sa mga susunod na numbers ng Black Raven at Crimson.

Maging ang ilang mga dresses at shirts ay dito nilagay dahil marami kaming mga lalaking members dahil sa Crimson. Wala rin namang problema sa aming girls dahil kaunti lang kami at sa mga nagdaang araw ng practice ay naging close na rin ang members ng dalawang club.

“Uy Pres! Saan ka na? Malapit na matapos ‘yong kanta nila Darren! Susunod na sila Jane at Grace!”

Nakita ko sa peripheral vision ko si Chenille na ngayon ay nakapamaywang na at tutok sa sinasabi ni Amirah sa phone na nasa tenga. Acoustic ang tinugtog nila Darren at Derrick kaya naman hindi kinailangan sa particular piece na iyon ang keyboardist nila.

“Ano ang setlist natin Grace?” tanong ko sa babaeng naka earphones sa harap ko habang nakatingin sa salamin sa harap at tahimik na kumakanta.

“Hmm?”

Nginusuan ko si Al nang pinaharap na rin niya ako sa salamin nang natapos siya sa mukha ko. Buhok ko naman ang pupuntiryahin niya.

“Patingin ako,” sambit ko ulit kay Grace sabay kalabit sa balikat niya.

Bagsak lang ang buhok niyang straight habang nakasuot ng halter puffer dress. Kulay itim iyon na may red roses print. That dress combined with Grace’s smokey deep set eyes exuded an unexpected mysterious aura in her.

Well, ‘wag lang siyang magsasalita ng normal. Natawa ako nang maalala kung gaano siya kaingay kapag kausap kami.

Tinanggal ni Grace ang isa sa earphones sa kanya at nilagay sa kaliwang tenga ko. Lumapit rin siya sa akin at ipinakita ang kopya sa akin.

“May dalawa pa na kakantahin si Darren so may oras pa si Amirah. Ito naman ang part natin. Look! Pwedeng pwede kang bumirit dyan! Tapos mag ssecond voice na lang ako,” nguso niya doon sa pyesa na hawak namin

“Hoy babae wag kang malikot. Pag yang buhok mo sumabog bahala ka na sa buhay mo. At ‘yang dress mo maawa ka pag ‘yan natastas—”

“Che! Tigilan mo ako porket wala si Papa Alec dito e highblood ka na. Tawagan ko ba? Andyan lang ‘yan sa labas!”

Humagalpak pa sa tawa si Grace pero natigil din ng asintahin siya ni Al ng hawak na hairblower. Natawa ako dahil nag ingay nanaman ang dalawa.

“Guys! Jane! Magbihis ka na!” sigaw ni Amirah kasabay ng malakas na hampas ng pintuan sa dingding dahil sa impact na dulot ng pagkakabukas nito.

“Done! Dalian mo Aya!” tulak naman sa akin ni Al paalis sa upuan ko.

Naramdaman ko ang pag ikli ng normal kong mahabang buhok dahil sa pagkakakulot nito.

Ngayon na nakatayo na ako ay naramdaman ko ang panginginig ng tuhod ko. God I am so nervous! First time ko itong kakanta sa harap ng maraming tao na wala man lang mask! Isang pagkakamali lang ay kilala na agad kung sino!

Gamit ang nanginginig na kamay ay kinuha ko ang dress na inaabot sa akin ng nakangiti at excited na si Amirah. Sana lang ay di niya mahalata ang kabang halos kainin na ako ng buhay.

Naging madali lang naman ang pagsusuot ng dress na dala ni Amirah. It’s a royal blue sweetheart sleeveless floral dress. Simple lang ang mismong dress but the intricate designs on the cloth made it much more than the ordinary. Aniya ay pinasadya niya ito sa kakilala sa isang club. I don’t understand the need pero dahil batas ang salita ng aming president ay hindi na ako umalma.

I partnered it with platform heels na pinahiram sa akin ni Al. Sa aming dalawa ay siya ang mahilig sa mga nakamamatay na patusok na ito, ewan ko ba. I am not even sure if I’m going to survive tonight with these weapons. Le sigh.

Pagkalabas ay nagulat ako nang nakapalibot na sila Grace, Chenille, Al, at Amirah sa harap ng dressing room na tila ba kanina pa ako hinihintay. I heard series of claps, contented sighs, and words of encouragement na nagpabawas sa kabang nararamdaman ko.

“Ang ganda ganda mo Jane! I mean maganda ka naman na talaga pero kapag naayusan para ka nang dyosa!” sambit ni Chenille habang nakatutop ang kamay sa bibig na tila di makapaniwala sa kung ano.

She’s already wearing her elegant sheer lace vintage dress and her short black hair was clipped on the side with a very expensive looking hair pin.

“Leche! Lalong magkakandarapa ‘yong si Geff sa’yo girl! Aba baka hindi ka na iuwi no’n pag nakita ka!” hagalpak nanaman si Grace sa tawa dahil sa sariling sinabi. Binatukan naman siya ni Al.

“Tingin mo papayag kami ni Nathan? Magtigil ka, ang landi mo.”

Tinuro siya ni Grace gamit ang newly polished nail niya. Her words, not mine. “Ikaw kanina ka pa bitter! Tatawagan ko na talaga si Papa Alec! Or Nathan na lang din tawag ko sa kanya tutal close na kami,” sabay hagikgik niya ulit.

Matapos akong tingnan ni Amirah mula ulo hanggang paa ay nakuntento na siya. Mabilis niya akong dinaluhan para ikabit sa akin ang earpiece at ang belt pack mic receiver sa aking likod.

“Jane! Grace! Diretso na kayo doon at nang makahanda na kayo after nila Darren!” turo ni Amirah sa madilim na bahagi ng stage sa gilid na natatakpan ng malaking curtain. “Aaliyah maghanda ka na rin! Bakit di ka pa nakaayos? Ikaw ang sasama kela Derrick after ni Chenille sa dalawang kanta.”

Naging abala na ulit ang lahat matapos iyon. Kasunod lamang ako ni Grace sa paglalakad habang nagkkwento siya ng mga nangyari sa kanya kahapon. Medyo hindi na iyon naiintindihan ng utak ko dahil mas nagffocus ako sa pagpapakalma ng puso ko.

Please don’t mess this up Jane!

Dalawang bisig ang pumulupot sa bewang ko at tahimik akong hinila sa madilim na parte ng backstage. Sa pinagsamang gulat at kaba ay natulala na lamang ako.

Napasandal ako sa isang pader at napahawak sa balikat ng nanghila sa akin para makabalanse.

Kahit na hindi ko makita ang mukha niya dahil sa sobrang dilim ay hindi ko mapigilang mapangiti. Sinandal ko ang ulo ko sa kaliwang balikat niya. He caught my left hand and squeezed it tight.

I recognized his perfume.

“Nervous?” he asked then he chuckled nang walang lakas akong napatango.

I can feel his warm breath on my left ear and a part of my neck kaya alam kong nakayuko din siya sa akin.

“Don’t be. I know you’ll do great there. Hindi ko maintindihan kung bakit hanggang ngayon ay hindi mo pa rin alam iyon.” Mahina siyang humalakhak.

Ngumuso ko. “Easy for you to say. Ang galing galing mo naman kasing sumayaw.”

“Hmm…” he chuckled again.

Ang saya yata niya ngayon?

Pinagsalikop niya ang kamay naming magkahawak. “Ang lamig ng kamay mo. Don’t be nervous please?”

“You being here is already making me nervous,” salida ko.

“Don’t worry, ibabalik naman kita sa kanila. And how on earth am I making you nervous?” May tono iyon ng gulat.

I sighed. Boys. Walang alam talaga pagdating sa mga kilos nila pagdating sa mga babae at sa epekto nito sa amin. I remember this same talk with Amirah dahil sa kilos sa kanya ni Michael.

“Wala. Wag mo na alamin.”

Binitiwan niya ang kamay ko at binalik iyon sa aking bewang para mas higpitan ang yakap sa akin. Ilang segundo siyang natahimik.

I hugged him in return. I missed him. For some reason I missed him kahit noong isang araw lang ay nakita ko naman siya. He always texts me, kung minsan ay tumatawag pa. But I always miss him. I know marami akong tanong sa kanya at kadalasan ay napapangunahan ako ng takot but I know, at some point, I have to ask him those questions.

And answer his questions in turn. I know tulad ko ay marami rin siyang tanong para sa akin. Our relationship is still fragile at sa mga nagdaang araw ay iyon ang pinagtuunan namin ng pansin.

He even has no idea about my real identity. God how I badly want to tell him. Kung gano’n lang sana kadali. But there are so many things that must not be taken lightly. Like the fact that his father might be the reason for my family’s demise.

I pulled him closer.

Nagulat na lamang ako nang naramdaman ko na ang hininga niya na unti unting bumababa mula sa balikat ko hanggang sa dibdib ko. Ngunit mabilis lamang iyon at tumayo na agad siya ng tuwid. Nanigas ako sa pwesto ko.

“Good luck,” he whispered on my ear sabay halik sa aking noo. Unti unti niya akong binitawan.

Napansin niya ang pagiging tahimik ko and he seemed to know the reason. Medyo nakapag adjust na ang mata ko ngunit tanging silhouette lamang niya ang naaaninag ko.

Bumalik siya ng yakap sa akin.

“I’m sorry. I’m just… not comfortable with… your… dress.”

“Ano?”

“Too much skin,” bulong pa niyang di ko naintindihan.

“Ano ulit ‘yon?”

“Iiwan ko ang jacket ko kay Michael. Wear it after your song.”

Hinalikan niya ulit ako sa noo bago ako marahang hinila papunta sa pwesto ni Grace. Pagkalingon ko ay kinain na siyang muli ng dilim. Bumalik na yata sa dressing room nila.

Nang aakusang mata ang pinukol sa akin ni Grace pero may mapaglaro pa ring ngiti sa mukha. Hindi naman na niya isinatinig ang iniisip.

“We love you Darren Ramirez!”

“Ang gwapo mo Derrick Salcedo!”

Masigabong palakpakan at tilian ng mga fans ng dalawa ang umalingawngaw sa buong concert hall matapos ng huling kanta. Nang nakarating sila sa pwesto namin ay sobrang pawisan sila ngunit matatamis ang ngiti.

Nagfist bump kami ni Derrick. “After this, tuturuan mo ako ng left hand bass.”

Natawa ako at tinanguan siya.

Para akong nililipad nang naglakad na kami ni Grace papunta sa stage. Nakababa pa ang curtains kaya naman may panahon pa kami para mag ayos.

Umupo ako sa tapat ng piano di kalayuan sa kanan ng drums. Sa harap ko naman ay ang mic stand kung saan tatayo si Grace dala ang kanyang guitar.

Hindi rin naman nagtagal at dumating na ang makisig na si Michael. Una ko talagang napansin ay ang kanyang signatured curly hair. Kinindatan niya ako bago umupo sa harap ng kanyang drum set.

Nag mic test kami at sinubukan tugtugin ang mga instruments na hawak. Pinasadahan ko ng kamay ang white keys at napangiti sa sarili. This was where we started.

Inside my peaceful room, with my heavy heart… and my broken song. He was there watching all of it.

Huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili.

Biglang tumahimik ang buong hall at napansin ko ang pagdidilim ng paligid. Hanggang sa unti-unti nang umangat ang kurtina hudyat ng pagsisimula ng part namin.

When I heard Amirah’s sign ay sinimulan ko ang pagpindot sa aking piano.

The intro took seconds bago ko binalingan si Grace para sa kanyang pagkanta.

 

‘How can someone stand so damn close

And feel like they're worlds away?

I can see your sad story eyes

So how do you have no words to say?’

 

She held the mic with her hands and looked at the listeners while singing. Hindi talaga ako nagkamali sa pagpili ng kantang ito. It suited her small but powerful voice.

Habang tumutugtog ay dahan-dahang dumaan sa utak ko ang ilan sa ng mga masasayang alaala kasama ang pamilya. My real family. Seems like it happens every time I do something familiar. Maybe because I am happy and I feel safe? The light memories are sometimes easy to remember.

How I wish I remember those memories of the past with him…

 

‘You're an ocean beautiful and blue

I wanna swim in you.’

 

Bumilis muli ang tibok nang puso ko nang alam kong ako na ang susunod. But I embraced the calm that I felt when playing the piano. This is my home. I shouldn’t be afraid.

Tumingin ako sa mga taong nakikinig sa amin habang tumutugtog. Then I let my voice fill the place.

 

‘Like a lighthouse I've been shinin' bright

Through the dark for the both of us

And "I've done it outta love" is not enough

But God, how I wish it was

And I don't wanna find out

How much lonely I can take before you lose me

Baby, look at me and swear you won't lose me.’

 

I smiled when Michael seconded my voice right at the end of my line. But my smile faded when I saw a familiar face staring at me from the crowd. Naluha ako but I continued singing the lines together with Grace.

I am happy that he’s here. Ang buong akala ko ay ang papanuorin lamang niya ay ang theatre presentation ng Photography and Drama club dahil naroon ang aking kakambal. They knew each other’s existence so it wouldn’t surprise me if sila ang magkasama ngayon.

My Kuya Seraph Yllana is here and the look in his eyes…

I didn’t dwell on it much dahil alam kong maiiyak lamang ako. I longed for him for years. That’s all I know. I know he has his reasons. It would be impossible kung hindi niya ako kilala. He should know.

Nagpatuloy kami sa pagkanta. Kasunod nito ay isang original piece na si Derrick mismo ang nag compose. He said kaming dalawa ni Grace ang gusto niyang kumanta nito. The crowd cheered so much after that I hoped Derrick heard it at the backstage.

Nang malaglag ang malaking kurtina ay mabilis na binato sa akin ni Michael ang isang black leather jacket. Sa amoy pa lang nito ay alam ko na kaagad kung kanino. Isang nanunuyang ngiti lang ang pinukol sa akin ni Michael.

Sunod sunod na mga instructions ang binato sa amin ni Amirah pagkatapos nito. I didn’t even have the chance to see the dance presentation of Crimson sa malaking screen na nasa labas ng dressing room dahil pinatanggal agad sa amin ang dress na suot at pinalitan ng isang short shorts at off-shoulder crop top kaya medyo naging conscious ako sa aking katawan. Isang black knee length boots naman ang partner nito na may matutulis din na heels, courtesy of my bestfriend Al.

Pinagmasdan ko ang sarili sa full body mirror sa loob ng dressing room at kumunot ang noo nang nakita ang aking pusod. I couldn’t do anything about it.

Isang balikat ko ang kita dahil sa off shoulder na suot kaya naman nilagay ko ang majority ng nakalugay kong buhok sa parteng iyon. Although I don’t think it would do much dahil kapag nasa stage na ay sigurado akong mahahawi rin ito.

This is a surprise presentation from Black Raven. As new members ay naatasan kaming maghanda ng dance number sa katapusan ng concert na ito. It includes me, Al, Grace, and Darren. Since kaunti lamang kami ay pumili si Amirah ng ilang members ng WSMC na magagaling din sumayaw kahit na ang main talent focus ay pagkanta o pagtugtog ng musical instrument.

Walo kaming lahat na magkakapartner. The number include Hip-Hop, Jazz, Contemporary, Salsa, Ballroom, and a touch of Ballet.

Matapos naming mag review ng aming blockings at iba pang last minute reminders ay lumabas na kami sa dressing room. Narinig namin kaagad ang malakas na tunog sa main stage kaya dumiretso kami sa malaking screen.

“Jane tingnan mo dali! Ang galing ni Geff at ni Achel!”

Hinila kaagad ako ni Grace at tinuro sa screen ang nabanggit. Napatitig ako at sumang ayon. They were dancing a combination of Hip-Hop and Tango at may part doon na kinarga ni Geff si Achel gamit ang isang bisig habang si Achel ay nakasukbit ang mga kamay sa balikat niya bilang suporta, ang kaliwang binti ay nakatupi’t nakasandal sa kanang hita ni Geff habang ang kanan naman ay nakaitaas, her toes pointing above at almost eighty degrees.

They twirl once with that position before they separated for another dance move. Huminto ako sa paghinga dahil sa nakita lalo na nang nafocus sa screen ang magkalapit nilang mga mukha habang seryosong nakatitig sa isa’t isa.

“My God parang ayaw ko na sumayaw Jane! Walang wala dyan ang gagawin natin mamaya!” pagmamaktol pa niya.

Umiling ako at nagfocus kay Grace. “Ienjoy na lang natin ang sayaw mamaya. Pinaghirapan ni Amirah ang choreography at pagtuturo sa atin. Bawal tayong pumalpak kundi lagot tayo.” At tinaasan ko siya ng kilay.

Tinuro niya ulit ako gamit ang daliring may magandang shade ng nailpolish… or pintura. Natawa ako sa naiisip.

“Ikaw porket ang bilis mong makapick up ng steps ganyan ka a! Naku patay ka kay Papa Geff pag nakitang nakahawak sa iyo si Darren.”

“It’s not that intimate compared sa choreo ng Crimson. Just look at them,” I said as I pointed my lips to the screen.

Lumapit din si Al sa amin. “They all dance professionally kaya kung gaano man sila kalapit sa isa’t isa ay wala iyong ibang kahulugan. They’re just dancing Aya.”

Namula akong bigla dahil naintindihan ko kaagad ang nais sabihin niya sa mga salita.

“I know that Al. Siguro… hindi lang talaga ako sanay.”

Kinurot ni Al ang pisngi ko. “I understand. You are a dancer yourself at may mga nakapartner ka na noon na mas intimate pa ang choreography kaysa dyan pero wala ka namang problema. But yeah, I got your point.”

“Hey, what? What? Ano ‘yang pinag uusapan niyo?” salida ni Grace.

Binalingan siya ni Al. “She had a partner way back who almost touched her underboob and who definitely touched her stomach area and her bare legs as well pero wala lang sa kanya. Gano’n ka-professional si Aya dahil hindi talaga maiiwasan ang gano’n lalo na pag dinemand ng choreo.”

I rolled my eyes nang kwinento ni Al kay Grace ang karanasan ko noon sa pagsayaw. It wasn’t even that remarkable considering na ilang buwan lang iyon. I got myself a dance instructor for that ngunit tinigil ko rin dahil mas nagfocus ako sa music.

“Hey, you know right now I am freaking nervous,” bulong sa akin ni Grace nang nasa likod na muli kami ng nakasarang malaking kurtina. May mga instructions pa si Amirah sa aming mic kaya nahati ang atensyon ko dahil kay Grace.

I smiled at her. “Told you. Just enjoy it tulad nung ginagawa mo noong nagpractice tayo. You don’t have to be great at it, you just have to enjoy yourself.” Kinindatan ko siya. “At isa pa okay ka naman na dancer Grace e! Kaya tumigil ka dyan.”

I don’t even understand Grace’s concern. Parang wala nga siyang buto kung sumayaw but she can do those locking and popping with ease as well.

Ako ang kinakabahan dahil sobrang tagal na noong huli kong sayaw. I just hoped Darren can support me kapag dumating kami sa final dance.

Naka isang hilera kami sa stage horizontally kaya naman kita agad kaming walo pag angat ng malaking kurtina. It was followed by cheers and claps from the crowd ngunit huminto rin ng nagsimula ang tugtog. It was a series of drumbeats na nakatulong para hindi ko marinig ang sariling dagundong ng puso.

I have a black cap on at nakayuko kaming lahat sa simula. Hanggang sa isa isa kaming sumayaw ng freestyle. I was the sixth dancer starting from the right kasunod ni Grace. When it was my turn to dance I did a Gallop and Pirouette. I looked ahead while doing this at tulad noon ay nawala kaagad ang kaba sa akin. It’s because I am doing something I love.

Matapos iyon ay naging sabay sabay na kami sa pagsayaw. Sunod sunod na steps kung saan kailangan ay synchronize kaming lahat. It was too difficult to perform lalo na kung hindi naman talaga kami professional dancers but the way the audience are cheering ay tingin ko’y successful naman kami. I’m sure Amirah is sporting a very big proud grin now.

We did two more transitions after that at so far ay wala pa kaming pagkakamali. We made a big circle at pumunta sa gitna ang dalawang male member ng WSMC na marunong ng Breakdancing. They both did Windmill and Flare na nagpakabang muli sa akin. I saw how they have done it during practice pero lagi pa rin akong kinakabahan.

Nanlaki ang mata ko nang pumunta rin si Al sa gitna at nag Freestyle dance doon!

Matapos iyon ay sumunod na ang partner dance. I was lucky enough to have Darren as my partner dahil mas kumportable ako sa kanya. Mabilis kong tinanggal ang cap na suot at hinagis sa gilid.

“‘Wag mo akong bibitawan kundi lagot ka kay Kuya Nathan,” bulong ko sa kanya nang hinawakan na niya ang bewang ko at nagkalapit kami.

He smirked. “Wouldn’t even try. Sa boyfriend mo pa lang patay na ako hindi pa tayo nagsisimula.”

He’s not yet my boyfriend. Gusto ko sabihin ngunit nagsimula na kaming sumayaw.

Hindi gano’n katagal iyon dahil maraming beses kaming umiikot pahiwalay para sa ibang dance moves at ikot pabalik sa kapartner kaya doon lamang kami nagkakalapit. But then nabigyan kami ng special part dito ni Amirah. There will be a slow dance at the last set. Kami ni Darren sa gitna habang ang iba naman ay nasa likod namin, nagsilbing dancers sa background. This will only take a minute or two ngunit ngayon ay feeling ko’y parang sobrang tagal.

The place was enveloped with a sentimental ballad from the speakers. Pinapakinggan pa lang ito ay nadadala na ako. As a rule ay tinitigan ko si Darren sa kanyang mga mata at nagsimulang sumayaw. Unlike the earlier dance steps, mas gamay ko ito dahil sa classical ballet na inaral ko noon. You just have to move slowly and with grace.

Natuwa ako dahil firm ang pagkakahawak sa akin ni Darren at hindi na siya naiilang di tulad noong practice na lagi pa siyang nagpapaalam if ayos lang ba akong hawakan sa bandang tyan o kaya sa aking bewang. Right now he’s determined to do this right.

As our last move, I closed my eyes as he bent me backwards from his left slowly going to his right habang ang kaliwa kong binti ay nakatupi at nakaikot sa kanyang likod. Nakasuporta sa aking likod ang kanyang kaliwang kamay habang magkasalikop ang kabila naming kamay.

One loud and final sound then Darren pulled me upright kasabay ng final beat. Nagdikit ang aming ilong kaya naman medyo umatras ako ng kaunti.

Hinayaan naman niya ako at nang naghiyawan na ang audience ay saka niya ako dahan-dahang binitawan. Naghawak kamay kaming lahat at nag bow sabay sabay.

Bumaba ang kurtina at dumiretso kami sa backstage.

“Oh my God! Oh my God!” sigaw ni Amirah habang sinasalubong kami.

“Ang gagaling ninyo! Hindi ako makapaniwala! At ikaw Jane ibang klase ang awra mo pag nasa stage na! I cannot believe my eyes!” naghihisterikal na si Amirah dahil sa tuwa.

Pinuntahan din niya ang dalawang member na gumawa ng delikadong moves kanina at kinantyawan din. Nahihiya ang dalawang napakamot sa ulo.

“Still old Aya, walang kupas,” sabi ni Al sa tabi ko at sinuot sa akin ang black cap ko. Kinuha pala niya kanina nang nalimutan ko pagbalik dito.

Nilingon ko si Grace nang naalala ang sinabi sa akin kanina. “Kamusta?” tanong ko sabay ngisi.

“Eto, tulala pa. Mamaya ako magrereact kapag nakahinga na ako.”

Nagkatinginan kami ni Al at nagtawanan.

“Hep! Don’t forget!”

Tumakbo si Michael sa pwesto namin at sinuot sa akin ang black leather jacket na kanina rin ay binigay niya sa akin.

“Damn girl lahat yata kaya mong gawin. Pero sa amin ka lang a? May balak na kasi ang Crimson na irecruit ka. Para daw lagi nang good mood si Geff,” iling iling niyang sinasabi.

“Huh?”

Tinawag na kami ni Amirah para makapagpahinga at makapag ayos. Bumalik lamang kami sa stage para magpakilala isa isa at magpasalamat para sa lahat ng mga dumalo. At last ay nakita ko na rin sila Mom at Dad maging si Kuya Nathan sa bandang harap. Hinanap ng mata ko si Kuya Seraph ngunit ni anino niya ay hindi ko na nakita.

“Congrats Princess! You did great!”

Niyakap ako ni Kuya Nathan at hinalikan sa pisngi.

“I am so proud of you Jane! Hindi ko namalayan at ganito ka na kagaling at kamature!” naiiyak na sambit ni Mom sabay agaw sa akin kay Kuya.

Sinilip ko si Dad galing sa pagkakayuko kay Mom at nakitang tahimik lamang siyang nakangiti at nakamasid sa akin. Bumuka ang bibig niya na tila may sasabihin ngunit tinikom din. Kumunot ang noo ko.

“Hi Dad,” tawag ko kay Dad nang pinakawalan na ako ni Mom sa mahigpit niyang yakap. Tinagilid ko ang ulo ko at nagpacute.

Daddy sighed heavily as if charmed by my move at saka ako niyakap. “I am proud of you Princess. Sa kabila ng lahat ng nangyari, I can still see that sweet smile. I won’t forget.”

Ngumiti ako at niyakap si Dad ng mahigpit.

“May sasabihin po ba kayo sa akin?” tanong ko ngunit pabulong lamang para hindi marinig ni Mom.

“Someone… wants to see you. Ang sabi ko ay tatanungin muna kita.”

Napahinto ako at humiwalay kay Dad. I looked at him in the eye.

“I want to see him.”

Nagulat si Dad sa sinabi ko but he nodded solemnly. Nagtanong si Mom sa kanya kung ano ang pinag uusapan namin but he only looked at her and nodded at her without saying anything. Kuya Nathan was just behind me, staring at the silent exchanges.

Naglakad si Dad palabas ng concert hall habang nakasunod kami sa kanya. Kinuha naman ni Kuya Nathan ang dala kong sports bag nang napansin niya iyon sa balikat ko.

We all stopped walking though when someone walked in our path not far from us. Nagulat siya dahil doon at gano’n din kami. Ngunit napalitan agad iyon nang nagtama ang tingin namin.

Dad tapped my shoulder lightly bago nagpatuloy sa paglalakad. Mom hugged me again and Kuya Nathan patted my hair before walking just behind Daddy.

During those exchanges ay hindi natanggal ang tingin ko sa kanya. My brother. My biological brother is here in front of me. I looked at his eyes and saw it again.

There it is. Recognition.

Maglalakad na sana ako palapit sa kanya ngunit may humapit sa aking bewang.

“What are you doing here?”

Nilingon ko kung sino iyon at nakita si Geff na nakatingin sa kuya ko.

He asked the question mildly and he’s looking at him calmly but there was something with his grip on my waist. Tila pinipigilan akong lumapit sa kuya ko. Hinigpitan niya ang hawak sa akin.

Bumalik ang tingin ko kay Kuya at tulad kanina ay sa akin pa rin ang atensyon niya. Bumaba ang tingin niya sa kamay ni Geff sa akin saka dahan-dahang tinalunton iyon sa aking katabi.

“Nothing. Just visiting a friend.”

What?

“Hmm… I saw Nathan passed by with his parents. Maybe you should talk some other time. May family dinner sila pagkatapos dito.”

“But—”

“I guess you’re right,” putol ni Kuya Seraph sa akin. He smiled gently at me bago pumihit paalis.

Nilingon ko si Geff sa tabi ko at saka ko lamang nakitang nag iba ang emosyon na nasa kanyang mukha.

He looked both wary, scared, and relieved all at the same time. But there were also questions in his eyes.

Bumaba ang tingin niya saka ako binalingan. Those eyes… the questions in them seemed to reflect on mine. At doon ko napagtantong napapalibutan kami ng mga katanungang hindi pa rin nasasagot hanggang ngayon.