myluckyheartstories

 

♪ Chapter 1

 

Past

 

Journal # 1 (March 8, 2005)

I was tired mainly because of the very long travel from France to our mansion here in the Philippines. I remember we took the train at the Saint Michel Notre Dame. I couldn’t remember though how many minutes or hours that took before we arrived at the Aeroport Charles De Gaulle 2 Tgv. Daddy carried me all the way to Paris CDG where our private plane was stationed to pick us up. I loved watching people in airports because of their interesting facial expressions. Sometimes though they were so complex I couldn’t understand the whys and hows of it. Yet, that day, I wasn’t interested in any of that because of Mommy. She didn’t take her eyes off me the whole time and she was making these weird expressions that I really wanted to decipher. One minute she was on the verge of crying, then she looked business-like the next. Daddy and mommy were acting bizarre that day. I closed my eyes after a while because they were already heavy and my mind started to become hazy.

The last thing I remembered was the echo of the explosion at the top floor of Société Mondiale Yllana building and Daddy’s words to me after that.

“I will keep you safe. That is my absolute promise to you Miracle,” his voice echoed in my mind.

 

-----

 

“Miracle, do you still remember what you did at your mansion’s main garden Monday last week?” Dr. Wilhelm Howard asked with a small smile directed at me.

Maraming laruan at libro ang nakapalibot sa office ni Dr. Wilhelm. One time dahil sa tuwa ko sa isang snow globe katabi ng personalized Executive Jade Glass Nameplate na nasa taas ng table niya ay laking gulat ko na lamang na nadulas na iyon sa kamay ko. Iiwanan na ba ni Dr. Wilhelm ang case ko? Kasi pasaway ako at malikot? Dahil masyadong curious at di mapakali sa kinauupuan kapag may nakitang magagandang bagay?

Takot na takot ako noon na mabilis kong dinampot ang basag na pira-piraso ng snow globe at saka tinapon iyon sa basurahan. Nang dumating si mommy at doctor galing sa pag uusap nila ay maayos akong umupo sa aking silya, nakadapa ang mga palad sa aking palda para hindi makita ang mga bumaon na bubog dahil sa pagmamadali. Inapakan ko naman ang carpet na may mantsa dahil sa tubig na nagkalat para wala ring makapansin.

I pouted. “Hmm… can I peek at my notebook? I brought it here with me as promised.”

“No. Answer my question first before I let you take a peek of your journals.”

I furrowed my brows and kept that pout displayed on my face. Daddy said it has magical powers.

“But you told me last session that my notebook will help me answer you!”

“No, Miracle. I told you to write your daily journals and bring that notebook every session but I never told you that you will open it once my we started.”

“But isn’t that the whole point of my journals? To pass my exams? How can I answer you if I didn’t know the answer?” I wailed.

This is so unfair! Mommy said I have to pass Dr. Wilhelm’s exam but how could I do that now if I didn’t know the answer? My notebook should suffice to answer her! It was like a project she had given me! Ano na ang silbi nito kung hindi ko naman magagamit?

Huminga lamang si Dr. Wilhelm at parang hindi naistress sa aking litanya. Pero sa isip-isip ko ay baka naiinis na siya sa akin. Still, that small smile is still pasted on her pretty face. Mom scolded me when I mentioned Dr. Wilhelm’s pretty face, that Mommy’s face is way prettier. So I added that I still like Doctor’s pretty face though only second best. Mom’s will always be first best. And… hmm… maybe Liberty’s pretty but baby face is third best. Ako kaya?

Silly, parehas lang naman kami ng mukha so we are both third best? Or ako na lang sa fourth? Tutal ay mas cute si Liberty dahil sa masaya niyang personality while I on the other hand almost always looked gloomy.

“What are you thinking now, Miracle?” she asked me.

Wait. She didn’t answer my question! I sighed exasperatedly like usual. Lagi kasing tanong ang sagot ni Dr. Wilhelm sa tanong ko rin. Kadalasan tuloy ay siya lang lagi ang may sagot samantalang ako ay laging naguguluhan pag uwi dahil sa pag iisip ng mga tanong ko na laging walang sagot niya.

Even if that is the case every session, I wouldn’t lie to her. That is the absolute law inside Dr. Wilhelm’s office kaya naman kailangan kong sundin.

“I am thinking that you always answer my question with a question.”

Her melodic laughed echoed in the silence of the room. “Do you mind, Miracle?”

Nag-isip ako saka umiling.

“Okay. I am glad. So now, I will ask my question again, Miracle. Do you still remember what you did at your mansion’s main garden Monday last week?”

That is the second thing I noticed since our first session. That each of her question always has two parts: the actual question… and my name. At first it weirded me out but eventually I just got used to it na kapag hindi niya binabanggit ang pangalan ko ay nagtataka na ako.

I looked at my fingers while thinking about the answer to her question. Daddy. It has something to do with daddy I know. After attending mass celebration last Sunday, daddy declared that he filed his leave for the next day.

“Uhm… daddy cooked my favorite breakfast.”

“Did you ask for it?”

“No. But I think I told him about it in passing the past… days, uhm… before that day.”

“What is your favorite breakfast?”

“Pancake and bacon… and hotdogs and sunny side up eggs.”

“Who did you eat those with?”

I smiled. “Daddy, mommy, Kuya Seraph and Liberty.”

“Did you have fun?”

I nodded eagerly. “Yes! Nagkwento sila Kuya Seraph at Liberty tungkol sa mga activities nila sa school. Then they told me things about their new hobbies and interests. Sisimulan daw nila ang pag-aaral tungkol doon. Mom and dad were happy for them as well.”

Tumango si Dr. Wilhelm at mukhang interesado talagang malaman ang bawat detalye ng aking kwento. “How about you? Ano ang ma naikwento mo?”

Natigil ako doon. Hmm… ano nga ba ang mga sinabi ko noong araw na iyon?

Hinilot ko ang sintido nang may kung ano akong naramdaman doon ngunit tinuloy ko pa rin ang pag iisip.

Sinilip ko si Dr. Wilhelm na naghihintay sa sagot ko. Napansin ko rin ang pagmamasid niya sa kamay ko, like she was making a mental note about it. Dahan dahan ko iyong ibinaba.

“Uhh… I guess I told them about the books I’ve read?”

“What did you read before that day?”

My face lights up with the question. “Oh! It was Shakespeare’s Othello. It was a masterpiece however the story was a tragic one.”

“Why did you describe it as tragic?”

Sumimangot ako. “Othello thought that his wife, Desdemona, was having an affair with his former lieutenant, Cassio. Para sa akin ay wala siyang tiwala sa kanyang asawa. If he truly loved his wife, he would definitely believe in her at hindi doon kay Iago. Pero kahit na nainis ako kay Othello, in the end, he accepted that he was wrong. For me… that act was commendable pero huli na rin ang lahat. He already killed his wife.”

Yumuko ako. “I just learned while reading that story that people can be controlled by so many temptations and negative motives. We may learn a lot because of its consequences but sometimes, even if we learned and became a better person because of it, our decisions may result to irreparable damage and before we know it, it will already be too late to do something about it.”

Namamanghang napatingin sa akin si Dr. Wilhelm. I smiled shyly at her.

“That’s a very insightful analysis Miracle! I am proud of you. I’m sure your parents are too.”

Kinagat ko ang labi ko. “Iyon po ang rason, Dr. Wilhelm, kaya gusto kong maipasa ang test dito. I want to be better because I know if I don’t do my best, I will hurt my parents, my kuya, and my twin. I don’t want them hurt. Never.” I said adamantly habang umiiling, my eyes pleading at her to hear me.

“I know. Kaya nandito ako para tulungan ka. Now, because you opened the topic about books, ano ang mga hilig mong basahin?”

“William Shakespeare’s works! He was an English writer.” Napaupo ako ng tuwid habang sinasabi iyon, excited to tell Dr. Wilhelm about all his books that I have read!

“Paano mo siya nakilala?”

Muli akong natigilan at inisip ang sagot. Saan ko nga ba siya nakilala? Maybe… Liberty told me? No… she’s not really into classic books. Mas gusto niya ang mga contemporary and teen romance. Si Kuya? Ngumuso ako. No, impossible. Puro bola at ‘yung crush slash annoying girl niya lang ang for sure na nasa isip niya madalas. My parents were busy doing business at wala silang oras sa mga novels.

Perhaps… Iona?

Naging malikot ang mga mata ko sa paligid na para bang lilitaw anywhere ang sagot sa tanong ni Dr. Wilhelm. I want to try my best to remember it without relying on my journal but as the seconds ticked by, nagsimula na akong pagpawisan. I can feel the moisture starting to form on my upper lip and the telltale twinges of pain in my head. Kinuyom ko ang palad para pigilan ang sarili na hilutin iyon. Ayaw kong mahuli ulit iyon ni Dr. Wilhelm.

She’s just waiting patiently at me with her smiling kind eyes.

Nagbara ang lalamunan ko. “I… I don’t… remember…”

Yumuko ako dahil sa hiya. Paulit ulit kong narinig sa utak ko ang dalawang salita. I failed. I failed. I failed.

Marami pang tinanong sa akin si Dr. Wilhelm ngunit patagal nang patagal ay dumarami ang mga tanong niyang hindi ko nasasagot. It frustrated me so much that I cried. Pinapasok ni Dr. Wilhelm si mommy sa loob nang medyo hindi ko nakontrol ang iyak ko. They both gave me a chocolate and a juice at pinakalma muna bago nagpatuloy.

“Ang buong akala ko ay may nabasag nanaman siyang kung ano dito sa loob,” natatawang utas ni Mommy. Tumitingin siya kay Dr. Wilhelm kapag nagsasalita siya ngunit pagkatapos ay babalik din sa akin ang tingin, binabantayan ang bawat kilos ko.

This is not the first time that I cried during a session kaya naman hindi na gano’ng naalarma si mommy nang tinawag siya para pakalmahin ako ngunit lagi pa rin siyang nag aalala.

Dr. Wilhelm laughed with her. “Oh no. Actually kung ganoon nga ang nangyari ay hindi naman siya iiyak ng ganito. She would just bravely hide every evidences at iiyak na lamang kapag aamin na.”

Nasa tabi lamang ako at inuubos ang kinakaing chocolate bar habang pinagmamasdan sila na nag uusap. After that ay nagpatuloy na ulit ang aming session.

“How are you feeling?” maingat ngunit klaro niyang tanong sa akin.

I smiled. “Ayos na po ako.”

Muling nagpatuloy ang mga tanong ni Dr. Wilhelm ngunit madalas niyang binabanggit na ayos lamang kung hindi ko alam ang sagot. It just meant na marami pa kaming dapat na matutunan along the way.

Although kahit na ganoon ang sinabi ni Dr. Wilhelm ay alam ko pa rin ang totoo. It means that I am slowly failing. Pero hindi ko iyon pinapahalata sa kanya.

I am slowly losing my confidence when she suddenly changed the rhythm of her questions.

“So what memory the past few months or days that was so remarkable na hindi mo malimutan?”

Nanlaki ang mga mata ko. Hindi dahil sa gulat ngunit dahil sa excitement. Alam ko dahil kahit na hindi ako mag isip ay kusang lalabas ang mga salita sa bibig ko. That my mind doesn’t have to memorize the details because my heart can.

A smile slowly formed on my lips.

“Kamusta ang session mo with pretty Dr. Wilhelm?” Liberty cheerfully asked me pagkabalik namin ni Mom galing sa clinic.

Mabilis nila akong sinalubong dalawa ni Seraph ng yakap at halik sa pisngi nang nakapasok sa mansion na para bang ilang taon akong nawala. Nakita ko naman sa peripheral vision ko ang mga bodyguards na kakababa lang din sa naka convoy kaninang sasakyan sa amin at tila sila mga multo na bigla na lamang naglaho sa kung saan.

I sighed dramatically, matching Liberty’s energy. “It was exhausting but fun.”

“Ikwento mo sa akin Miracle! Ano ang mga pinag-usapan niyo?” Her eyes twinkled and looked expectantly at me.

Galing sa labas ay mabilis akong hinila ni Liberty sa aming sala habang si Kuya Seraph naman ay tumulong kay mommy at Nana Celia sa paghahanda ng lunch. Si daddy naman ay nasa trabaho ngayon. Paminsan kasi ay nagsasalit salit sila ni mommy sa pagffile ng kanilang leave para samahan kaming tatlo dito sa bahay.

It’s not like Nana Celia can’t do that pero gusto raw nila na maging hands-on sa amin.

Nakaupo kaming dalawa ngayon ni Liberty sa L-shaped sofa sa aming living room habang hinihintay ang light snack na ipinangako ni Nana Celia sa amin kanina.

Ngumiti ako sa aking kakambal at ikwinento ang mga nangyari kanina.

Nanlaki ang mga mata niya sa huling parte ng kwento ko. “I remember that one too! That was… first week of December kung hindi ako nagkakamali!”

“Yeah. It was December 1, 2005.”

“Wow, ang galing! Naaalala mo pa! I know I am not good with dates and numbers. Siguro ay napabilib mo si pretty Dr. Wilhelm nyan!”

Ngumuso ako. Bago makapagsalita ay naunahan na niya ako.

“Marami rin akong iki-kwento sa’yo! For sure ay matutuwa ka!”

Sakto ang pagdating ni nana. Nilapag niya ang juice at egg sandwich sa coffee table at umalis na rin para tulungan na sila kuya at mommy sa pagluluto.

Pagkakuha sa aking sandwich ay excited na akong napabaling sa kakambal para makinig sa kanyang kwento.

I always looked forward to her stories of adventure and happy memories with Andrew Mendez. Not because I want to experience all of what they do every time they were together or that I don’t like being alone in my room, but because I want to know him more through Liberty’s words… at least.

I think for me that was enough. Ayos lamang na hindi ko na siya makita as long as nakikilala ko siya paunti-unti. He doesn’t have to know my existence tutal ay hindi naman talaga niya ako kilala. But I really want to know more things about him and I believe that wouldn’t make me selfish as long as I don’t tell him who I am.

It’s a fascination I had when I saw him listening to me that day. I was in my most vulnerable state at the time yet he showed me his gentle smile and had given me encouraging words.

This feeling I got since that day is similar to what I feel when daddy give me new copies of Shakespeare’s books. Hindi ko mapigilan ang excitement na alamin ang bawat detalye sa loob: what are his thoughts like what are the words inside the book; how did he grow like this like how this book was made from its hard covers and smooth papers and number of pages and font styles and sizes; what is so special about him like what people saw in this book that they loved every part and got fascinated by it.

So many questions at para bang sa bawat kwento ni Liberty ay nasasagot ang bawat isa.

“Alam mo naman na hindi ako marunong magbike di ba? Ayun! Hilig daw niya iyon kaya naman tinuruan niya ako. Mabuti na lamang at nandoon sa storage room ang bike mo na matagal mo nang hindi nagamit. Hiniram lang namin a.”

Tumango ako para makampante siya na ayos lang sa akin iyon.

She continued her story. “He told me na dapat ay wag akong matakot na mahulog but I was scared Miracle! Paano kapag namali ako ng bagsak? At paano kapag nagkasugat ako? Lagot ako no’n kay Kuya Seraph at baka magalit pati siya kay Drew. Natawa pa ako dahil pati sila Tito Marquis ay naalarma nang nakita kami. Pati sila kuyang bodyguard na nandoon sa dulong garden ay napalapit sa amin. In the end hindi pa rin ako marunong!”

Nahawa ako sa maingay na tawa ni Liberty. Pati ako ay napahawak sa tyan dahil sa walang humpay naming tawanan dahil sa kwento niya.

“Tapos naalala mo no’ng nag picnic kami last time? Gano’n din ang ginawa namin kanina! Ang sabi niya ay dadalhin daw niya sa susunod ‘yong kaibigan niya dahil mahilig din daw iyon sa mga picnic.”

“Sino raw iyon?” pagtatanong ko na tila hindi rin narinig ni Liberty dahil nagtuloy-tuloy lamang siya sa kanyang kwento. Naaaliw na lamang akong nakinig sa kanya.

“Tapos alam mo ba, nakita niya ‘yong malaking portrait mo sa second floor! Nagulat ako dahil bigla niyang tinuro at sinabing ang ganda mo raw!”

Nanlaki ang mga mata ko na mabilis rin naman niyang napansin.

“But don’t worry! Sabi ko lang sa kanya ay ‘thank you’.”

I pouted. Kung sabagay ay parang si Liberty na rin ang pinuri niya dahil magkamukha naman din kami. Kung maganda ako ayon sa sinabi niya ay maganda rin si Liberty.

But something inside me reveled in the fact na picture ko ang pinuri niya.

Mabilis akong nawala sa mga iniisip nang patuloy pa ring nagkwento si Liberty. Napansin ko rin na tapos ko nang kainin ang aking sandwich ngunit ni hindi pa niya nagagalaw ang kanya kahit pa ang juice.

I didn’t tell that to her though dahil nag eenjoy pa siya sa pakikipag usap sa akin.

“And you know what? Magaling din siyang mag sketch! Ipinakita niya sa akin last time ang drawing book niya. Kanina naman ay mukha ni Phoenix na iginuhit niya ang ipinakita niya sa akin! He’s amazing, Miracle!”

“Wow, that’s really amazing,” mahina kong sambit sabay dahan-dahang pagpalakpak na para bang maririnig iyon ng dapat makatanggap ng compliment. Phoenix? Hmm… sino kaya iyon? Marami pang description si Liberty tungkol sa mga drawing na ipinakita sa kanya kaya hindi ko ulit naisatinig ang tanong na iyon.

I tried learning sketching too kasabay ng pag aaral ko ng music. I wasn’t good at it but not terrible as well. Siguro ay kaya kong magdrawing pero masyado pa iyong malayo sa reyalidad. Na kung guguhit ako ng isang tao ay sa huli ay lumalabas iyon na cartoon.

“Hey, I know you just want to listen to my stories pero gusto kong maranasan mo rin iyon Miracle. Let’s do it later!”

Gulat akong napatingin sa aking kakambal. Natawa naman siya kung ano.

“Well, marunong ka naman na magbike so hindi na kita tuturuan, sasamahan na lang kita! I feel like di magtatagal at magkakaroon na ako ng trauma sa pagsakay doon.”

Natulala pa rin ako sa sinabi niya bago iyon. Ako ang ate sa aming dalawa bet it seemed like she’s looking out for me in her silent ways.

Naluha ako dahil sa iniisip. Like some unknown force touched our twin telepathic connection ay binigyan niya ako ng ngiti, naintindihan agad ang nararamdaman ko.

“Don’t worry, I will protect you.”

We spent the next few hours talking nang dumating na ang tanghali at tinawag na kami ni mommy para kumain.

Dahil masarap ang pagkain ay mabilis kong pinag interesan iyon. Kahit nakakain kanina ng sandwich ay nawala lamang iyon sa tyan ko na parang bula. I wonder saan lahat napupunta ang mga kinakain ko. I know how digestive system works but I hardly gain weight kahit parang hobby ko na ang pagkain.

Naging busy si mommy at kuya sa pag uusap tungkol sa business habang si Liberty ay kausap si Nana Celia tungkol sa plano namin mamayang pagtambay sa garden pagkatapos kumain. I can hear both conversations ngunit ang atensyon ko ay sa kinakain.

Best cook talaga si mommy at nana! Hindi ko nga lang alam ano ang itinulong ni kuya dito dahil tulad ko ay masama ring nagagawi iyan sa kusina dahil baka may masira pa siyang appliance. Last time kasi ay ginamit niya ang microwave oven. Nagulat na lamang kami nang napuno na ng usok ang buong kitchen pagkatapos ng ilang minuto.

Total epic fail.

Punong-puno ang bibig ko ng pagkain nang bigla akong binalingan ni mommy.

“What do you think Amy?”

Napatitig ako sa kanya at nag-isip habang nilulunok ang pagkain. Uminom ako ng juice bago sumagot.

“I think you need to hire an additional Internal Auditor. As of the moment you have four, mag-o-onboard ang isa next week, but since may pag aalinlangan kayo sa Accounting department ng dalawang branch niyo ay iyon lamang ang naiisip ko. Your Accounting and Finance Manager wouldn’t think of that manpower adjustment as intrusive with regard to her duties or a question to her loyalty and integrity but just part of strategic move since you are a growing company.”

Napatango-tango si mommy habang si kuya naman ay nangingiting nakatingin sa akin.

“And also I’ve learned that four of your branches suffer from cyber security risk, more reason why you have to hire another Internal Auditor who will work alongside your I.T. Officers. Work on improving your security control to avoid data theft. Pwede niyang isabay iyon sa kanyang pagccheck sa reports na nanggagaling sa Accounting.”

Biglang natawa si kuya kaya mariin ko siyang tinitigan. Pero nagpatuloy ako sa sinasabi ko at tiningnan si mommy na tulad ni kuya ay nakangiti na rin sa akin. Mukhang may sense ang mga sinabi ko!

“Well… you have to coordinate all of those concerns with your HR and Legal Department dahil kung may problema nga ang inyong Accounting and Finance Manager ay malaking problema. Mahabang proseso ang pagtatanggal sa kanya coz you have to prepare all the forms and proofs of any illegal transactions. Ang Legal Department ang bahalang makipag usap sa inyong Corporate Lawyer. Or… maybe Civil Lawyer if Qualified Theft would be determined as the main factor of her dismissal and if you want to pursue a case against her to claim damages. In addition to that, you have to hire a new manager for her replacement. I highly suggest you do internal hiring.”

I sighed at muling nagsimulang kumain. A possible inside job in Yllana Corporation huh? Sino kaya ang magkakamali?

Tuluyan nang humagalpak sa tawa si kuya kaya nakuha niya ang atensyon ko. Kumunot ang noo ko sa kanya. Pumalakpak naman ang kakambal ko.

“Grabe wala akong naintindihan pero feeling ko ang galing ng mga sinabi mo! Walang kwenta mga pinagsasabi ni kuya kanina!”

Tinuro ni Kuya Seraph si Liberty. “Hey! My ideas were okay too! Mas okay nga lang ang suggestion ni Miracle,” sabi niya sabay thumbs up sa akin.

Kahit si Nana Celia ay magkadaop ang mga palad at nagniningning ang matang nakatingin sa akin.

Napayuko ako at nag init ang mukha dahil sa atensyon na natanggap. It wasn’t that big of a deal kaya bakit kaya sila ganyan.

“Baby Amy,” masuyong tawag sa akin ni mommy. Mabilis ko siyang binalingan.

“Paano mo nalaman ang issue tungkol sa cyber security risk ng kumpanya?”

“Daddy gave me the minutes from their last board meeting. Marami raw po silang napag usapan at gusto niyang malaman ang opinyon ko. Majority doon ay problema sa I.T. department although wala po akong narinig tungkol sa inyong Accounting Manager.”

“Yeah, I’ve read that one too. Puro issue nga sa kanilang department ang highlight ng meeting,” dagdag ni kuya habang nakakunot ang noo.

Nagpatuloy pa sila mommy at kuya sa pag-uusap tungkol doon habang si Liberty naman ay kinuha na ang atensyon ko para sa mga gagawin namin mamaya.

Matapos kumain ay nag shower muna ako sa aking kwarto. Napili ko ang isang black leggings at maong shorts para ipatong doon, at isang blue blouse na may nakaprint sa harap na malaking crescent moon na kumikinang dahil sa glitters.

Pinuyod ko ang kulot na buhok at hinayaan ang mga baby bangs na malaglag sa mukha.

Gusto namin ni Liberty na laging parehas sa maraming bagay at isa na doon ang aming buhok. Parehas ang haba ng mga buhok namin ngunit ang kaibahan nga lamang ay masyadong distinct ang kulot ng buhok ko kaysa sa kanya. It’s like Liberty’s hair is the normal version while mine is the party version dahil parang sinadya ang pagkulot nito.

Ang suot ko namang blouse ang siya ring susuotin ni Liberty mamaya ngunit kulay green naman ang kanya. Sa moon print lamang parehas.

Mabilis kong sinuot ang aking rubber shoes nang napansin ang oras saka lumabas sa aking kwarto at dumiretso sa aming garden.

Pagkasakay sa aking bike ay mabilis kong sinimulan ang pagpedal. Tuwang-tuwa si Liberty at hinabol ako. Hindi ko nga lang lubusang binilisan ang patakbo para hindi siya maiwan. Nakita ko rin habang nagbbike ang iilan sa mga bodyguards kanina na pinagmamasdan kaming kambal. Hindi naman ako naiilang sa kanila dahil nasanay na rin ako.

Ang nagpapagaan ng puso ko ay ang makita ang mga angel wings gold pin nila sa kaliwang parte ng kanilang uniform sa bandang dibdib.

Pinagpatuloy ko ang pagbbike at maya’t maya ang paglingon sa kakambal. I laughed and enjoyed the gentle caress of the wind on my face.

“Ayoko na Miracle! Pagod na ako!”

I laughed again when I saw her very tired face at ang pagnguso niya habang masamang nakatingin sa aking bike.

Sumandal si Liberty sa isa sa mga angel fountains na nagkalat sa malawak na garden at uminom sa kanyang tubig. Nagpatuloy naman ako sa pagbbike at ang paglayo sa mansion tutal ay pwede ko na itong gawin dahil mabilis naman na makakabalik kahit malawak ang lugar.

Sa bawat pagliko ko ay nakikita ko ang mga bodyguards na may hawak na walkie-talkie at may kausap. Siguro ay nirereport sa iba kung nasaang bahagi na ako ng property. Nagtama ang tingin namin ng isang bodyguard at mabilis naman siyang ngumiti at tumango bilang pagbati.

Nang nakita ang pamilyar na gold pin sa kanyang uniform ay ngumiti ako pabalik.

Matapos ang ilang minuto ay nakabalik na rin ako sa kung nasaan si Liberty. Naramdaman ko na rin ang pagod kaya naman huminto na rin ako. Matagal na rin naman simula noong huli kong pagbbike kaya naman di na ako sanay.

Liberty beamed at me from her position. “Look! I brought some books, uno cards, and snake and ladder board!”

May nakalatag ng malapad na picnic blanket sa ibabaw ng tuyong mga damo. Nakapaligid naman sa nakaupong si Liberty ang isang basket na tingin ko’y puro pagkain ang laman, dalawang thermos, at kung anu ano pang gamit na sa sobrang dami ay halos maoverwhelm ako.

Liberty is really serious about this huh. A gentle emotion gripped my heart, an affection that only my twin will ever receive from me.

“Tinawag ko si kuya kanina kaso ang sabi niya ay sa susunod na lang siya sasama sa atin. May pinuntahan lang daw sila ni Jayvier.”

I nodded at umupo na rin sa kanyang tabi.

We played the card first. Kahit na dalawa lang kami ay nag enjoy naman ako. When it was the boardgame’s turn, halos mafrustrate ako dahil lagi akong napupunta sa ibaba habang si Liberty naman ay nakakailang panalo na.

After hours of playing, I discovered a lot of sweets inside the picnic basket at halos malimutan ko ang sunod sunod kong pagkatalo.

“Hey, Liberty. Thank you so much for today.”

“Hmm…?

“Nag enjoy ako.” I smiled at her nang galing sa kinakain na strawberry jam ay napaangat na siya ng tingin sa akin. “Sobra.”

“Syempre ako ang nag plano ng lahat! Of course you’re going to love it. Kung si kuya ang naghanda nito ay parehas na tayong tulog sa boredom.”

We both laughed at that.

In the end, I started thinking of a way para mapasaya pabalik ang aking kambal. Isa lamang ang naisip ko.

After ng dinner ay hinila ko si Liberty papunta sa kwarto ko at sa loob ng practice room ko.

“Look, mahirap talaga sa simula ang pag aaral nito pero kapag nasanay na ang daliri mo at nakabisado mo na tunog ng bawat keys ay madali na ang mga susunod.”

Nakatayo si Liberty sa tabi ko habang pinapakita sa kanya ang mga keys at kung ano ang tawag sa mga ito. I introduced to her the middle and flat tones, maging ang sharp, base, at high tones.

She looked really attentive and interested kaya naman napangiti ako sa sarili. Matapos kong ituro sa kanya iyon ay hinayaan ko siyang pumindot sa keys at pakinggan ang bawat tunog nito.

After half an hour though ay nagrequest siya sa akin. “Miracle. Will you please play for me?”

Tumango ako at nagpalit kami ng posisyon. Although dumiretso si Liberty sa one-seater sofa di kalayuan sa akin habang ako ay nakaupo sa tapat ng piano.

I played a random piece by Beethoven. I played it with utter focus na hindi ko namalayan ang oras at paglingon ko ay tulog na si Liberty.

I pouted ngunit masaya pa rin dahil sa araw na ito.

Tinawag ko si kuya at sinabing dalhin si Liberty sa kanyang kwarto. Once inside my practice room and saw the sleeping beauty, he kissed her forehead and carefully carried her outside. He kissed my cheeks as well bago tuluyang umalis ng aking kwarto.

The next few days passed by uneventfully. Hindi naman sa nabored ako masyado ngunit parang ang lahat ay normal lamang. I actually have mixed emotions about that. Three times a week ang session ko kay Dr. Wilhelm at tuwing umaga iyon. Sa mga panahon na wala akong schedule ay nasa kwarto naman ako habang inaaral ang piano. Paminsan naman ay pinagpapatuloy ko ang pagbabasa ng mga gawa ni William Shakespeare at nakakalimutan ko ang pagtakbo ng oras.

The only thing I am always excited for ay ang mga kwento ni Liberty tungkol sa adventures at activities nila ni Andrew Mendez.

“And you know what? May maliit pala na pond doon sa likod ng mansion! Hindi ko alam na may ganoon pala tayo! It was kind of creepy though pero sabi ni Drew ay wala namang nangunguha doon. May frogs kaming nakita at maliliit na isda!”

I am always excited to hear every bit of information about their time together pero matapos ang ilan pang araw ng pakikinig ay may kung ano na akong naramdaman na hindi ko maintindihan.

“Miracle?”

Nawala ako sa mga iniisip at napabaling kay Dr. Wilhelm na nakatingin sa akin sa nagtatanong na mga mata.

“Are you feeling okay, Miracle? Gusto mo ba na sa susunod na lang natin ito ituloy?”

“Ah. Hindi naman po. I’m fine.”

Kahit si Dr. Wilhelm ay nakita ang pagiging pre-occupied ko.

Pagkabalik namin ni mom sa mansion ay sinalubong agad ako ni Liberty ng kanyang kwento.

“We ate dirty ice cream earlier! Hindi ko nga lang maintindihan bakit dirty ice cream ang tawag doon dahil hindi naman mukhang dirty iyon. It tasted good actually!”

Huminga ako ng malalim at ngumuso.

Naiinggit ako. I want to experience that too.

And I want to see him too.

During dinner ay for some reason ay naging tahimik si Liberty at madalas ko siyang mahuli na nakatingin sa akin. Kahit si kuya ay nagtaka sa pagkatahimik naming dalawa. Sa isip siguro niya ay nag away kami which is sobrang minsan lamang. Sa sobrang dalang ay hindi ko na maalala ang huling pinag awayan namin.

Hindi naman huminto si Liberty sa kanyang mga kwento pero palagi na niyang binabantayan ang bawat emosyon na naglalaro sa mukha ko.

“Miracle, I have an idea!”

Bulong niya sa akin isang gabi pagkatapos namin magshower at maghanda sa pagtulog.

“Ano ‘yon?” I whispered back. Tila ba may makakarinig sa aking ibang tao kapag mas malakas pa ang pagkakasabi ko noon.

Dahil kanina pa ako tapos sa pagsshower ay tuyo na ang buhok ko at kitang kita na ang kulot nito habang ang kay Liberty naman ay bagsak pa dahil sa basa pa ito.

“Sumama ka sa amin bukas ni Drew!”

Nanlaki ang mga mata ko. “What? Nag jjoke ka ba Liberty? Hindi pwede iyon!” gulat pero pabulong ko pa ring asik sa kakambal.

Misteryoso siyang ngumiti sa akin. “Silly, Miracle! Of course pasikreto lang nating gagawin iyon. Susunod ka sa amin pero hindi masyadong lalapit para hindi ka niya mapansin pero sapat lang ang layo para mafeel mo na parang kasama ka lang din namin.”

Hope bloomed inside my heart. Kahit na hindi ko isatinig ay alam na kaagad ni Liberty na gusto kong gawin ang kanyang plano. She smiled and kissed my cheeks at sinabing bukas ng umaga namin aayusin ang plano.

Kaya naman kinabukasan ay maaga akong nagising. Kinatok ako kanina ni Liberty at nagkasundo sa damit na susuotin. Isang pink floral dress ang susuotin namin at pink sneakers.

Ngumuso ako habang nakatingin sa salamin. Wala naman kaming napag usapan sa kung ano ang ayos ng buhok kaya naman hinayaan ko na lamang na nakabagsak ang akin at naglagay na lamang ng isang hairclip para maayos ang ilang nagkalat na baby bangs.

Mukhang kalmado ang mukha kong nakatingin pabalik sa akin sa salamin ngunit patagal nang patagal ay pabilis nang pabilis ang tibok ng puso ko. I am excited and terrified at the same time.

At exactly eight in the morning ay lumabas na ako sa aking kwarto at lumingon lingon para icheck kung may bodyguard na nagkalat. Tulad ng pangako ni Liberty ay wala namang nagbabantay doon.

Dahan dahan akong bumaba sa grand staircase at tinungo ang pintuan sa likod ng mansion.

“Saan ka pupunta?”

Halos mapasigaw ako dahil sa tanong na iyon. Mabuti na lamang ay mabilis kong natakpan ng kamay ang bibig ko.

Iyong mabait namin na gardener ang bumungad sa akin. May hawak siyang hose na pinandidilig sa mga halaman di kalayuan sa amin. Hindi ko siya napansin!

Bago pa ako makapagsalita ay natawa na siya. “Sige na, puntahan mo na ang kakambal mo. ‘Wag ka mag alala at sasabihin ko na lamang sa iyong bodyguard na nasa kwarto ka lang pagkabalik niya.”

Mabilis akong napangiti sa kanya, “Salamat po!”

Mabilis ngunit maingat kong tinahak ang pathway papunta sa pond sa likod ng mansion. Iba’t ibang angel fountains ang nadaanan ko bago nakarating sa lugar. Nagtago ako sa isa sa mga iyon nang namataan ko ang likod ng isang batang lalaki at ang kakambal ko na may tinuturo sa kung saang parte ng pond.

Mabilis ko ring iginala ang mata sa paligid at wala ring nakita na kahit sinong bodyguard. Wow. Liberty really pulled it off! Ano kaya ang ginawa niya?

Bumalik ang tingin ko sa batang lalaki. Nakasuot siya ng putting pang itaas kung saan ang long sleeves nito ay kulay pula. Nakapantalon din siya at naka rubber shoes. Si Liberty naman ay suot ang dress na parehas ng akin. Nakalugay din ang kanyang buhok.

Sapat lamang ang layo ko sa kanila para marinig ang pinag uusapan nila.

“You think ayos lang na mag swimming dito?” tanong ni Liberty sabay lingon kay Andrew.

Ngumiti ito sa kanya. “Hindi ka na takot?”

“Syempre takot pa rin! But, look! They looked so sad!” sabay turo ulit sa kung saang parte ng pond.

Umalingawngaw ang tawa ni Andrew sa buong lugar. For some reason I closed my eyes and memorized the sound of it.

Umupo ako sa gilid ng fountain at patuloy silang pinagmasdan. Nang namataan ako ni Liberty ay pasikreto niya akong binigyan ng flying kiss. I giggled silently.

After a while ay nagkasundo ang dalawa na magsimula ng kung ano gamit ang mga art materials. Masyado akong napatitig sa maamong mukha ni Andrew at naging busy sa pagbibigay pangalan sa mga facial expressions niya kaya kadalasan ay hindi ko na nasusundan ang pinag uusapan nila ni Liberty.

Pero sa panahong nasusundan ko na ang topic nila ay namamangha naman ako sa kanyang mga salita. He really cares for my sister at para sa akin ay iyon ang pinakamahalaga.

“We should just go at the shaded part of your garden kung magsisimula na tayo. Basa kasi sa banda dito and you wouldn’t enjoy it.”

May kinuha siyang kulay asul na panyo sa kanyang bulsa at pinunas iyon sa pawis ni Liberty na namuo sa kanyang noo.

Mabilis ko muling tinahak ang pathway palabas sa lugar at nagtagong muli sa isa pang malaking angel fountain nang napagtanto ang kanilang plano. Di rin naman nagtagal ay lumabas na sila doon at tulad ng sabi ni Andrew ay doon sila sa shaded na bahagi ng garden. Lumipat ako ng angel fountain na pinagtataguan doon sa mas malapit sa kanila.

Napansin ko naman ang palinga-linga ni Liberty na tila hinahanap ako.

“What are you looking for?” tanong sa kanya ni Andrew.

“Ah! Wala naman! Wala akong hinahanap,” sabay awkward na tawa niya. Natawa rin ako dahil masyado siyang obvious.

Matagal ko pang tinitigan ang kanilang ginagawa, iniisip kung ano nga ba iyon. They both looked serious at hindi na rin masyado pang nag usap dahil parehas na seryoso sa mga ginagawa.

“Done!”

Nagulat ako sa sigaw na iyon ni Andrew. May hawak siyang kung ano na kulay pula pero for some reason ay hindi siya pinansin ni Liberty. Kumunot din ang noo ko.

Hindi naman napansin iyon ni Andrew at nilagay ang pulang bagay na iyon sa kaliwang tenga ni Liberty. Oh. It was a flower! Gawa sa red colored paper!

Nakangiti si Andrew at mukhang satisfied sa kanyang gawa ngunit tulad ko ay napansin na rin ang pagkatahimik ng kakambal ko.

“Angel, ayos ka lang?” yumuko siya at hinuli ang malikot na mata ni Liberty.

“Ah! Sorry balik lang ako sa mansion, may gagawin lang ako!”

At mabilis siyang tumakbo sa kabilang direksyon. Nanlaki ang mata ko at mabilis rin na pumunta sa opposite way ng tinungo ni Liberty para makabalik sa mansion.

“Si Liberty po?” tanong ko kay Nana Celia na nakasalubong ko pagpasok ng mansion.

Kumunot ang noo niya. “Dumiretso doon sa comfort room, sumakit yata ang tyan.”

“Ah, sige po. Salamat po.”

“Akala ko ay nasa kwarto ka?” narinig kong tanong ni Nana ngunit di ko na nasagot dahil mabilis kong tinungo ang CR.

“Liberty!” sigaw ko sabay katok.

Nag echo ang tawa ni Liberty sa loob. “Napasobra yata ang kain ko ng almusal kanina at di kinaya ng tyan ko!”

Natawa na rin ako sa kanya nang nalaman na ayos lang ang kakambal.

“Miracle! Balik ka na doon! Susunod ako, promise!”

“Pero—”

“Ang weird kapag andyan ka! Baka mahiya pa itong mga sama ng loob ko at di sila lumabas!”

At parehas kaming napahagalpak sa tawa.

In the end ay nakabalik ako sa garden nang walang nakakapansin sa akin. Si Andrew naman ay naroon pa rin sa kinauupuan kanina ngunit maya’t maya ang pagtingin sa dinaanan kanina ni Liberty, hinihintay na makabalik ito.

Habang nakasilip ay napansin ko rin ang iba’t ibang hugis ng kung ano sa paligid niya. Wow. Marami na pala siyang nagawang mga origami! Hindi ko nga lang makita kung ano specifically ang mga iyon dahil sa layo ng pwesto.

Tiningnan ko ang relo ko at napansin na twenty minutes na ang nagdaan at wala pa rin si Liberty. Gaano ba kasi karami ang mga nakain niya? Di kaya ay puro sweets iyon?

Sinandal ko na lamang ang likod ko sa angel fountain at tumingala. Ito ang isa sa mga favorite kong fountain dahil sa nakabukas na mga pakpak ng anghel at nasa bandang gilid ito kaya naman kaya kong sumandal sa likod nito. Kung titingnan sa malayo ay parang ako ang may pakpak dahil sa ayos nito.

The sky is at its bluest today. No hints of any clouds kaya naman magandang panahon talaga ito para sa outdoor activity. I felt my lips stretch for a small smile nang maisip ang nangyari ngayong araw. I am happy. Even if I am outside their small little bubble of memory, I am still happy.

Isang kulay asul din na paper airplane ang mabilis na bumagsak sa nakatupi kong mga binti kaya naman napaupo ako. Dahan dahan ko iyong dinampot at tinitigan.

Saan galing ito?

Habang nakayuko at pinagmamasdan at bagay sa kamay ko ay isang pares ng paang nakasuot ng pamilyar na rubber shoes ang nakita ko sa harap ko.

Nanatili akong nakayuko at nakatitig doon, ngunit unti unti ring naninigas sa kinauupuan.

“Kanina ka pa ba nandyan? Bakit di mo sinabi sa akin!” natatawang sabi ni Andrew.

Slowly… oh so slowly… ay tiningala ko siya, doble doble ang tahip sa puso. Nag adjust pa ang mata ko dahil sa sikat ng araw na tumatama sa pwesto namin.

Lumuhod siya sa harap ko nang napansing masyado akong nasilaw sa sikat ng araw.

“Are you okay? You seemed tired.”

With his position ay mas napagmasdan ko na siya ng mabuti. Natulala ako at trumiple pa ang kaba sa puso. Mabilis kong nilingon ang dinaanan kanina ni Liberty at nagdasal na sana ay wag muna siyang lumabas. I have to get out of here first!

A warm hand suddenly landed on my forehead.

“Hmm… nope. No fever.”

Nilingon ko ulit si Andrew at may naglalarong ngiti na sa kanyang labi. “You hungry now?”

Napakurap-kurap lamang ako at di alam ano ang sasabihin.

“I brought some fries with me. Pwede kong lutuin mamaya sa kitchen niyo. ‘Yon ay kung papayagan ako ni Nana Celia,” he chuckled. Gusto ko rin matawa dahil alam ko rin ang rule ni Nana sa kanyang kitchen ngunit dahil sa kaba ay di pa rin ako makagalaw sa posisyon at nakatulala pa rin.

Tinagilid niya ang ulo niya. “Not hungry?” tanong niyang muli.

At last ay nabigyan ko siya ng sagot. I slowly turned my head left then right.

“Hmm… okay. But I’m sure you will be later,” then he laughed again. To my utter amazement ay muli akong pumikit at kinabisado ang tunog ng kanyang tawa. You should remember this Miracle. Don’t you ever forget this.

I opened my eyes and saw him still looking at me with that boyish smile and gentle eyes. It really got me… really… really… got me.

“Andrew,” I said in a small voice.

Nawala ang ngiti niya at naging mapagtanong ang mata ngunit mabilis din iyong nawala. He smiled again. “Yes, Angel?”

Tila biglang may sumampal sa akin nang narinig iyon. Naalala ko ang lahat at muling tumakbo ang oras na kanina lamang ay tila huminto.

“Nagpakulot ka? Kaya ka siguro natagalan? And where’s the flower I made you?”

Nanlaki ang mga mata ko. “Uh… n-nalimutan ko yata sa loob ng mansion. Uh… babalikan ko lang.”

Bago pa siya makasagot ay mabilis na akong tumakbo sa dinaanan din ni Liberty kanina.

Oh my God! He saw me! He talked to me!

Takot at saya ang magkahalong naramdaman ko habang tumatakbo pabalik sa mansion.